တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးမ်ား

ကၽြန္မဟာ သမီးေလးဂ်ံဳး မဂၤလာေဆာင္အတြက္ လြန္ခဲ႕တဲ႕ တစ္ပတ္ေလာက္ကတည္းက မေနမနား အလုပ္မ်ားေနခဲ႕ရပါတယ္။ အိမ္နဲ႕ မိုင္ေလးဆယ္အကြာ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ခုက ဘုရားေက်ာင္းမွာ က်င္းပမဲ႕ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ ပန္းဆုိင္ေျပးရ၊ အဝတ္အစားဆိုင္ေျပးရ၊ အစားအေသာက္ဧည္႕ခံေကၽြးေမြးဖို႕ စီစဥ္ ေျပးလႊားရနဲ႕ အသက္ေတာင္ ဝေအာင္ ရႈဖို႔အခ်ိန္ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ပါတယ္။ သမီးေလးကို ခ်စ္ခင္လြန္းတဲ႕ အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို အေကာင္းဆံုး အျပည့္စံုဆံုး ေဆာင္ရြက္ေပးခ်င္တဲ႕ စိတ္ဆႏၵ အျပည္႔အဝ ရွိေနခဲ႔တာေၾကာင့္ ေမာရ၊ ပင္ပန္းရလြန္းေပမဲ႔ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ရပါတယ္။

သို႕ေပမဲ႔လည္း မုဆိုးမျဖစ္တဲ႔ကၽြန္မမွာ စုေဆာင္းထားတဲ႔ ေငြေၾကးေလးက မ်ားမ်ားစားစား ရိွမေနခဲ႕ပါဘူး။ မဂၤလာေဆာင္ တစ္ခုရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္ ဆိုတာကလည္း သိတဲ႕အတိုင္း၊ လိုအပ္တာေတြ မ်ားလြန္းလွျပီးေတာ႕ ဝယ္လို႕၊ ျခမ္းလို႕ ၊ စီစဥ္လို႕ မကုန္ဆံုးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါေတာ႕တယ္။ ဒီေတာ႕ သမီးေလး မဂၤလာေဆာင္ကို အေကာင္းဆံုးလဲ ျဖစ္ရေအာင္ ကၽြန္မမွာရွိတဲ႔ေငြကေလးနဲ႔ ေလာက္ငွသင္႕တင္႕ရေအာင္ စီစဥ္ရတာေတြက ဦးေႏွာက္ စားလြန္းလွပါတယ္။  သမီးကိုလဲမ်က္ႏွာ မငယ္ေစခ်င္ပါဘူး.. သမီးေလးရဲ႕ အစ္ကို ဂ်က္ခ္က ေကာလိပ္တက္ေနတဲ႕အတြက္ အိမ္နဲ႕ေဝးတဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုမွာ ေရာက္ေနေပမဲ႕လို႕ မဂၤလာေဆာင္ေန႕မွာ သမီးေလးရဲ႕ လက္ကိုတြဲျပီး သတို႕သားလက္ထဲ ထည္႕ေပးတဲ႕ ဖခင္ေနရာအစား သူက တာ၀န္ယူေပးဖို႕ အေရာက္လာမယ္လို႕ အေၾကာင္းၾကားလာ ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ သမီးေလးက သူ႕ဖခင္က သတို႕သားဆီ ပို႔ေပးရမွာျဖစ္ေပမဲ႔လည္း သူတို႕ရဲ႕ အေဖဟာ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္အနည္းငယ္က ဆံုးသြားခဲ့ၿပီပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ သမီးေလးက တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးေတြကို အရမ္းႏွစ္သက္သူပါ။ သူက ကၽြန္မကို သူခ်စ္တဲ႕ တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးေတြနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို အလွဆင္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုထားခဲ႕ပါတယ္.။ ဟုတ္ပါတယ္… တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ေမႊးႀကိဳင္သင္းပ်ံ႔တဲ႕ ရနံ႔နဲ႕ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနတဲ႕ အပြင္႕ကေလးေတြ၊ စိမ္းစိမ္းျမျမကေလး ရွိတဲ႕ အရြက္ကေလးေတြက မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုကို အစြမ္းကုန္ အလွဆင္ယင္ ေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ႕ လွပမႈ၊ ျဖဴစင္ေမႊးျမမႈတို႕ကို ေပးႏိုင္တာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႕လဲ တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြကိုမ်ားမ်ားရဖို႕အတြက္  အပင္ႀကီးႀကီးရွိတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္မွာ လိုက္လံ ခူးဆြတ္ စုေဆာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မအေနနဲ႕ ပိုက္ဆံေခၽြတာျခင္း တစ္မ်ိဳးလဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ရလာတဲ႕ပန္းေတြကို  မဂၤလာပြဲ မတိုင္မွီ ညေနမွာ သယ္ေဆာင္လာျပီးေတာ႕ မဂၤလာပြဲ ျပဳလုပ္က်င္းပမဲ႕ ဘုရားေက်ာင္း တစ္ခုလံုးကို အလွဆင္ပါေတာ႕တယ္။ အနက္ေရာင္ သစ္သား ေနာက္ခံေပၚမွာ ၾကြရြလွပ ေနတာကေတာ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြပါဘဲ။ လွလိုက္တာ.. ေမႊးလိုက္တာ.. ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုလံုးကို ျဖဴစင္ျခင္းနဲ႕ ေမႊးျမထုံရီျခင္းရနံ႔ေတြက ဖုံလႊမ္းလို႕… ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ.. ဒီပန္းကေလးေတြကို ေတြ႔ရင္ သမီေလး ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး သြားလိုက္ေလမလဲေနာ္။

ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕စြာနဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းကို လွည္႔ပတ္ၾကည္႔ရႈရင္း ဘာေတြမ်ား လိုအပ္ေနဦးမလဲလို႕ တစ္ခုခ်င္း ျပန္စဥ္းစားေနမိပါတယ္.. ။ စီစဥ္ထားတဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးလဲ လိုေလေသးမရွိေအာင္ အကြက္က်က် စီစဥ္ျပီးသား၊ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕တိုင္း စိတ္ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနျပီ၊ အစားအေသာက္၊ မဂၤလာလက္စြပ္၊ အေကၽြးအေမြး၊ ဧည္႕ခံပြဲ၊ ညစာ ကိစၥ၊ တီး၀ိုင္း၊ ဘာတစ္ခုမွ လိုအပ္တာမရွိေတာ႕.. သမီးေလးအတြက္ သူ႕တစ္သက္တာမွာ အျမဲတမ္း အမွတ္ေနဖို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္တစ္ခု၊ အထူးသျဖင္႕ တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးေတြနဲ႕ ဆင္ယင္ထားတဲ႕ ဧည္႕ခံပြဲကို သမီးေလး အေက်နပ္ဆံုး၊ သေဘာအက်ဆံုး ျဖစ္မွာပါေလ။ သမီးရဲ႕ဆႏၵကို ျဖည္႕ဆည္းေပးခြင္႕ ရလိုက္တဲ႕ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပီတိကေရာ ဘာနဲ႕မ်ား တိုင္းတာျပလို႕ရႏိုင္ပါ႕မလဲ။

မဂၤလာေန႕မနက္ဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ အလုပ္အမ်ားဆံုး ေန႕တစ္ေန႕ ျဖစ္ပါေတာ႕တယ္.. သမီးေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သတို႕သမီး အရံေလးေတြက သမီးကို အ၀တ္အစား ကူညီ ၀တ္ဆင္ေပးေနတယ္.. အဲဒီထဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရည္းစားျဖစ္တဲ႕ တန္မ္က ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းထဲက အျပင္အဆင္ေတြကို မဂၤလာပြဲခ်ိန္ မတိုင္မီ ေနာက္ဆံုးတစ္ၾကိမ္ စစ္ေဆးဖို႕ ကၽြန္မနဲ႕အတူတူ လိုက္လာပါတယ္. တစ္ညလံုး ပိတ္ထားခဲ႕တဲ႕ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတံခါးကိုလဲ ဖြင္႕လိုက္ေရာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းထဲက ေလွာင္ပိတ္မိေနတဲ႕ ေလပူေတြဟာ ေ၀ါခနဲ ထိုးထြက္လာပါေတာ႕တယ္…. ျပီးေတာ႕ ျမင္လိုက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္မ ၾကက္ေသ ေသသြားခဲ႕ပါတယ္. ဘုရားေရ… မေန႕ညေနကတင္ လွလွပပ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ဆင္ယင္ထားခဲ႕တဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြအားလံုး မဲေမွာင္ ညိဳးႏြမ္းလို႕ပါလား..  ညတုန္းက ဖြင္႕ျပီးထားခဲ႕တဲ႕ ေလေအးစက္ဟာ တစ္စံုတစ္ခု အေၾကာင္းေၾကာင္႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းျပီး ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ႕ဟန္တူပါတယ္ ။ ယခုလို ပူအိုက္လြန္းလွေသာ ေႏြရာသီရဲ႕ ေလပူေတြက ပန္းကေလးေတြ ႏြမ္းသြားေအာင္၊ ညိွဳးေယာ္ ေျခာက္ေသြ႕ သြားေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္ေလၿပီ။

ကၽြန္မမွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္စိတ္တို႕ျဖင္႕ ရုတ္တရက္ ျပာေ၀သြားေအာင္ ခံစားလိုက္ရပါေတာ႕တယ္.. အိုး.. ဒီအခ်ိန္မွာမွ မိုင္ ၄၀ ေ၀းတဲ႕ ေနရာက ကၽြန္မတို႕ၿမိဳ႕ကို ကားေမာင္းျပန္ၿပီး ပန္းေတြသြားယူဖို႕ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္ အခ်ိန္မွီပါေတာ႕မလဲ.. ေနာက္ႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ဘဲ မဂၤလာ အခမ္္းအနား စေတာ႕မည္ေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ႕.. ဘယ္ကေန ပန္းေတြရပါ႕မလဲ.. ေသြးရူးေသြးတန္း အျပင္းအထန္ စဥ္းစားေနမိသည္..

“အန္တီ.. အန္တီက ပန္းေတြအျမန္သြားရွာပါ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီညိႇဳးေရာ္ေနတဲ႕ ပန္းေတြအားလံုး ဖယ္ထုတ္ ထားလိုက္မယ္..  ပန္းအသစ္ေတြ အျမန္ဆံုး ျပန္ထိုးၾကရေအာင္” ျပာျပာသလဲ ေျပာလိုက္ေသာ တန္မ္ရဲ႕ စကားေၾကာင္႕ ကၽြန္မလဲ “အင္းအင္း  အိုေက အိုေက.. ငါသြားရွာလိုက္မယ္.. ” လို႕ ကေယာင္ကတန္း ျပန္ေျပာလိုက္္ရင္း ဘုရားေက်ာင္းထဲကေန ကၽြန္မ အေျပးကေလး ျပန္ထြက္လာမိေပမဲ႕“ ဒီအခ်ိန္မွေတာ႕ ဘယ္ေနရာမွာ ဒီပန္းေတြကို သြားရွာရပါ႕မလဲ.. ျပီးေတာ႕ အခုေရာက္ေနတဲ႕ ဒီျမိဳ႕ကေလးမွာ ကၽြန္မရဲ႕အသိဆိုတာလည္း တစ္ေယာက္မွ ရွိတာမဟုတ္.. အိုး. ေသပါေတာ႕ ငါဘာလုပ္ရပါ႕မလဲ…” ပူပင္စြာ ေတြးလိုက္မိရင္း ဘုရားေက်ာင္းဘက္ ျပန္လွည္႕ျပီး ဘုရားသခင္ကို ရည္မွန္းျပီးေတာ႕ “အရွင္.. ကယ္ေတာ္မူပါ။ တပည္႕ေတာ္မကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ကူညီျပီး ပန္းရွာေဖြေပးႏိုင္မဲ႕သူ တစ္ေယာက္ေယာက္  အျမန္ဆံုး ကူညီေစာင္မေတာ္မူပါ.. ”  ကၽြန္မႏႈတ္က အသံထြက္ျပီး ဆုေတာင္းလိုက္မိပါေတာ႕တယ္.. ။

ဘုရား ရွိခိုးေက်ာင္းကေန ကားေမာင္းထြက္လာခဲ႕ျပီးေနာက္ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာဘဲ  မေ၀းလွတဲ႕ အိမ္တစ္အိမ္မွာ တစ္ပင္လံုးကၽြတ္ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ ပြင္႕ေဝေနတဲ႕ တတိုင္းေမႊးပင္ၾကီးကို ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ႕တယ္.။ ကၽြန္မ အားရ ၀မ္းသာစြာဘဲ ကားကို ရပ္လိုက္ကာ အိမ္အနားကို တိုးကပ္သြားမိျပီး တံခါးကို က်ယ္က်ယ္ေလး ေခါက္လိုက္မိပါတယ္.. အိမ္ထဲမွာ ကိုက္မဲ႕၊ ေဟာင္မဲ႕ ေခြးတစ္ေကာင္တစ္ေလမွ ရွိမေနတာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္က တံခါးကို လာဖြင္႕ေပးေတာ႕ ကၽြန္မက အကူအညီ လိုအပ္ေနလို႕ ေရာက္လာတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပျပီး မဂၤလာပြဲအတြက္ တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြ လိုခ်င္ပါေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္..  အဖိုးႀကီးက “အိုး ၀မ္းသာလိုက္တာ.. သိပ္ကို ကူညီခ်င္ပါတယ္.. ” လို႕ လိုလို လားလား၊ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ျပန္လည္ေျဖၾကားၿပီး  ေလွခါးေလး တစ္ခုကို သြားယူလာပါတယ္. ျပီးေနာက္ တတိုင္းေမႊးပင္ႀကီးေပၚသူကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ကာ ပန္းကိုင္းမ်ားကို ကပ္ေၾကးတစ္လက္ျဖင္႕ ကိုက္ျဖတ္ၿပီး အပင္ေအာက္က ကၽြန္မဆီကို လွမ္းလွမ္းေပးပါေတာ့တယ္။





မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ႕ ဧည္႕ခံပြဲအတြက္ ပန္းေတြ လံုေလာက္ယံုမက ပိုလွ်ံေနေအာင္ ရေနၿပီျဖစ္လို႕ အဖိုးအိုကို ေတာ္ေလာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လွမ္းေျပာလိုက္ရပါတယ္။ ပန္းေတြကို  ကၽြန္မရဲ႕ ကားေနာက္ခန္းထဲကို ထည္႕လိုက္ျပီး အဖိုးအိုကို ကၽြန္မရင္ထဲကေန လိႈက္လွဲစြာ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ 

“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာရွင္… ရွင္ဟာ သတို႕သမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕မိခင္ကို စိတ္ခ်မ္းသာ  ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာပါဘဲ..

“မဟုတ္တာ.. က်ဳပ္ကသာ ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ.. ”  အဖိုးအိုက ကၽြန္မကို ျပန္ေျပာပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သူဆက္ေျပာတာက  “ ဒီမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ႕သလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ား နားမလည္ပါဘူး ”

“အိုး .. ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ခဲ႕လို႕လဲရွင္.. ” ကၽြန္မနားမလည္စြာနဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္မိပါတယ္…

“ဒီမွာ.. လြန္ခဲ႕တဲ႕ တနလၤာေန႕က အသက္၆၇ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ဇနီးဆံုးသြားခဲ႕တယ္..  အဂၤါေန႕မွာ အသုဘအိမ္အျဖစ္ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ ၊ သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြ အားလံုးေရာက္လာ ၾကျပီး ဗုဒၶဟူးေန႕မွာေတာ႕”  အဖိုးအိုက ေျပာလက္စ စကားကို ခနရပ္လိုက္ပါတယ္.. အိုး... ၾကည္႕ပါဦး..  အဖိုးအိုရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ပါလား..

“ဗုဒၶဟူးေန႕မွာ က်ဳပ္ဇနီးကို သျဂိဳၤလ္ လိုက္ရတယ္..”  သူက အေ၀းကို ေမွ်ာ္ေငးၾကည္႕ လိုက္ျပီး “ၾကာသပေတး ေန႕မွာ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ အားလံုး ျပန္ကုန္ၾကျပီ။ အင္း မေန႕က .. မေန႕က ေသာၾကာေန႕မွာေတာ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ သားသမီးေတြ၊ ေျမးေတြျမစ္ေတြ အားလံုးဟာ ျပန္သြားၾကျပီ.. ”

ကၽြန္မ ေခါင္းကို ၿငိမ္႕လိုက္ၿပီး သူ႕စကားကို စိတ္၀င္စားစြာ နားေထာင္ေနမိပါတယ္. အဖိုးအိုရဲ႕ အသံမွာ နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြ စိမ္႔ဝင္ေနလို႕ပါဘဲလား… တုန္ရီေနတဲ႕အသံက သူဘယ္ေလာက္ ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ ပါးစပ္က စကားလံုးအေနနဲ႕ ေဖာ္ျပစရာ မလိုေတာ႕ေအာင္ ျပည္႕စံုေနပါျပီေလ။ အဖိုးအုိက ဆက္ျပီးေျပာပါတယ္။

 “ဒီေန႕မနက္မွာ က်ဳပ္ .. ဧည္႕ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာ ထိုင္ျပီး က်ဳပ္ရဲ႕ဇနီးကို သတိရတဲ႕စိတ္နဲ႕ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေနမိတယ္..  တစ္ခ်ိန္က က်ဳပ္ဟာ က်ဳပ္မိသားစု၊ က်ဳပ္သားသမီးေတြ အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခဲ႕တယ္.. သူတို႕ လိုအပ္သမွ်ကုိ က်ဳပ္က ျဖည္႕ဆည္း ေပးႏိုင္ခဲ႕တယ္. သူတို႕ေတြ အရြယ္ေရာက္လို႕ အိမ္ကေန အသီးသီး ထြက္ခြာသြားေတာ႕ က်ဳပ္နဲ႕ က်ဳပ္ဇနီးဘဲ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္.. က်ဳပ္ဇနီး မေသဆံုးခင္ကလည္း က်ဳပ္ဟာ သူ႕အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ႕သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႕တုန္းပဲ.. သူဟာ မေသဆံုးခင္ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၄ႏွစ္ ၅ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ႕လာခဲ႕တယ္.. အဲဒီခ်ိန္ တစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း က်ဳပ္က သူ႕ကိုျပဳစုခဲ႕တယ္.. ဂရုစိုက္ခဲ႕တယ္.. သူဆံုးသြားခဲ႕ျပီး ခုလို ခ်ိန္က်ေတာ႕ အသက္၈၆ႏွစ္ ရွိေနျပီျဖစ္တဲ႕ က်ဳပ္ကို ဘယ္သူကမွ မလိုအပ္ေတာ႕ဘူး။ က်ဳပ္သားသမီး၊ က်ဳပ္ေျမးျမစ္ေတြက အစ က်ဳပ္လို သက္ၾကီး ရြယ္အိုတစ္ေယာက္ကို မလိုအပ္ၾကေတာ႕ဘူး.. ေနရာမေပးခ်င္ေတာ႕ဘူး.. ခုေတာ႕ သူတို႕အားလံုး က်ဳပ္ကို ထားရစ္ၾကျပီး သူတို႕အိမ္ေတြကို ျပန္ကုန္ၾကျပီ.. ဘယ္သူကမွ က်ဳပ္ကို အေရးတယူ လိုလိုလားလား မရွိၾကေတာ႕ဘူး။ တစ္အိမ္လံုးမွာ ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းတဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈေတြန႔ဲ သက္ၾကီးရြယ္အို က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခဲ႕တယ္.. ဒီလိုေတြးမိျပီး  တနင္႕တပိုး ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ က်ဳပ္ မ်က္ရည္က်ေနမိခဲ႕တယ္.. ငိုေနခဲ႕မိတယ္.. ေလာကမွာ ကိုယ္႕ကို ဘယ္သူကမွ မလိုအပ္တဲ႕ အျဖစ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ခံခက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ ပါ႕မလား မသိဘူး.. က်ဳပ္ကေတာ႕ ခုနက အဲဒီ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ငိုေနခဲ႕မိတာပါဘဲ။

ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္အိမ္တံခါးကို လာေခါက္တယ္.. ျပီးေတာ႕ အကူအညီ လိုေနတဲ႕ အေၾကာင္း လာေျပာေတာ႕ က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာသြားတယ္ မွတ္သလဲ.. ငါ႕အကူအညီ လိုတဲ႕သူေတြလည္း ရွိပါေသးလားဆိုတဲ႕ စိတ္ခံစားမႈရဲ႕ သက္သာရာရမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေလးကို က်ဳပ္က ရလိုက္တဲ႕အတြက္ ေပးလိုက္ရတဲ႕ ပန္းထက္မကတဲ႕ တန္ဖိုးတစ္ခုကို က်ဳပ္က ျပန္ရလိုက္တာဘဲျဖစ္တယ္.. အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ပန္းေတြကို ခူးေနရင္းက်ဳပ္ေတြးေနမိတာက မင္းဟာ နတ္သမီးတစ္ပါးမ်ား ျဖစ္ေနမလားဆိုတာပါဘဲ.. က်ဳပ္ကို ေလာကၾကီးမွာ ဘယ္လိုဆက္ျပီး ရွင္သန္ရပ္တည္ရမယ္ဆိုတာ  လမ္းျပလိုက္သလို၊ က်ဳပ္ရင္ထဲကို အလင္းကေလးတစ္ခု ထြန္းညိွေပးလိုက္သလိုပါဘဲ..  က်ဳပ္ ေရွ႕ဆက္ျပီး ဘယ္လို ရွင္သန္ေနထိုင္သြားဖို႕  ဒီအခ်ိန္တုိေလးတြင္းမွာ စဥ္းစားလိုက္သလဲ ခင္ဗ်ားသိရဲ႕လား..” သူက ကၽြန္မကို ေမးပါတယ္.. ကၽြန္မက မသိပါဘူးလို႕ေျပာရင္း  ေခါင္းကို အသာ ယမ္းျပလိုက္ေတာ႕ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္..

“က်ဳပ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. က်ဳပ္ကို လိုအပ္တဲ႕သူေတြရွိေနေသးတယ္.. ျပီးေတာ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြကို လိုအပ္ေနတဲ႕သူေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိသြားျပီ.. ဒီေတာ႕ က်ဳပ္ဘာေၾကာင္႕ ဒီပန္းကေလးေတြကို လိုေနတဲ႕သူေတြရဲ႕ လက္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ မပို႕ေပးႏိုင္ရမွာလဲ.. က်ဳပ္မွာ ဒီအိမ္ၾကီးရဲ႕ ေနာက္ဖက္တစ္ျခံလံုးမွာ ဒီပန္းပင္ေတြၾကီးဘဲ ရွိေနတယ္.. ဒီေတာ႕ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႕ ပန္းေတြကို လိုေနတဲ႕ လူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနမွာဘဲ.. ဥပမာ ေဆးရံုက လူနာေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းေတြ၊ မဂၤလာေဆာင္မဲ႕သူေတြေပါ႕.. က်ဳပ္ရဲ႕ တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြကို သူတို႕ေတြ၊ လိုေနတဲ႕သူေတြဆီ ပို႔ေပးမဲ႕အလုပ္ကို က်ဳပ္က လုပ္ေတာ႕မယ္။ လူေတြကို က်ဳပ္ရဲ႕ ေမတၱာနဲ႕အတူ ေမႊးပ်ံ႕တဲ႕ တတိုင္းေမႊး ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ရနံ႕ကို အခမဲ႕ ခံစားရေစမယ္။ ဒီအလုပ္ကို ဒီေလာကၾကီးထဲ က်ဳပ္ေနခြင္႕ရေနတဲ႕ အခ်ိန္ထိ လုပ္သြားေတာ႕မယ္။ က်ဳပ္ကို လိုအပ္ေနသူေတြ ရွိေသးေၾကာင္း အသိလာေပးတဲ႕ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္က လိႈက္လိႈက္လဲွလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။  ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ဘ၀ရဲ႕ က်န္တဲ႕အခ်ိန္ေလးကို လက္က်န္စြမ္းအားေလးနဲ႕ လင္းလက္ေတာက္ပဖို႕ အလင္းတစ္ပြင္႕ ေပးလိုက္သူသာ ျဖစ္ပါတယ္..”

ကၽြန္မဟာ တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးေတြနဲ႕အတူ အဲဒီအိမ္ကေန ထူးဆန္း၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ျခင္း စတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ ေပြ႔ပိုက္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းကို ျပန္လာခဲ႕ပါတယ္.. လူေတြရဲ႕ဘ၀မွာ ကိုယ္႕စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ေနထိုင္ဖို႕ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ႕ ခက္ခဲလွတယ္ မဟုတ္ပါဘဲေနာ္.. ကိုယ္႕ဆီက အကူအညီ လိုအပ္ေနသူေတြကို တတ္ႏိုင္တဲ့ အရာနဲ႔ အကူအညီေပးဖို႕ ႀကိဳးစားျခင္းဟာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနထိုင္နည္း တစ္မ်ိဳးဆိုတာကိုလည္း အဖိုးအိုဆီက ကၽြန္မ သိလိုက္ရတဲ႕ သင္ခန္းစာေလး တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္.. တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႕ ကိုယ္႕ကို လိုအပ္ေနသူေတြ ရွိတတ္ပါေသးလား ဆိုတဲ႕အသိေၾကာင္႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ဒီေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မ သိနားလည္ခြင္႕ ရလိုက္တာဟာလည္း သမီးေလးရဲ႕ မဂၤလာေန႕ အမွတ္တရပါဘဲရွင္… သမီေလးကေတာ႕ ဘာမွမသိဘဲ အပူအပင္ကင္းမဲ႕စြာနဲ႕ မဂၤလာပြဲ ဆင္ယင္ က်င္းပေနေလရဲ႕.. မဂၤလာပြဲ ျပီးသြားတဲ႕အခ်ိန္ေရာက္လို႕ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားတဲ႕အခါ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးအေၾကာင္း သမီးေလးကို မဂၤလာအမွတ္တရ လက္ေဆာင္စကားေလးအျဖစ္ ေျပာျပဖို႕ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိပါေတာ႕တယ္..

လူေတြကို ကူညီဖို႕စိတ္နဲ႕ အသက္ဆက္ရွင္သြားဖို႕ အသိအလင္းကေလး ရသြားတဲ႕ အဖိုးအိုရဲ႕ စိတ္ကေလးဟာ ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာဆိုတဲ႕ စကားေလးလိုပါဘဲ.. ကၽြန္မတို႕ေတြရဲ႕ဘ၀မွာ ကိုယ္႕အကူအညီ လိုအပ္ေနသူေတြကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေစတနာစိတ္ကေလးနဲ႕ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီမႈေပးရင္း တတိုင္းေမႊးပန္းကေလးေတြလို ေလာကကို ေမႊးျမ အလွဆင္သူမ်ား ေပါမ်ားလာမယ္ဆိုရင္ ေမတၱာရနံ႔တုိ႕ျဖင္႕ ကမၻာၾကီးဟာ သင္းထံုေမႊးျမလို႕ လွပေနပါေတာ႕မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေလာက္ပါရဲ႕ရွင္….